Pouzupełniane trochę - Dla Haf ~

Od Erin – Cd. Rakanotha

Zapomniany sen

Erin pokręciła lekko głową, jakby na znak, że nic nie zrobi. Mężczyzna spojrzał na nią nieco nieufnie i podejrzliwie, zaraz potem jednak odsunął dłoń powoli, zostawiając broń na miejscu.

- Kim jesteś? – Zapytał szeptem.

Dziewczyna ponownie pokręciła głową. Nie mogła nic powiedzieć. Oddychała zdecydowanie za szybko i bała się, że zaraz dostanie ataku paniki.

Oddychaj! Upomniała się w myślach.

- Co tu robisz? – Wyszeptała, gdy nabrała oddechu.

- Szukam zbrojowni – zmarszczył brwi – mieszkasz tutaj?

- Tak… - skłamała.

- Słuchaj, obowiązkiem obywatela…

Erin bezgłośnie kiwnęła głową i wskazała na drzwi. Chwyciła pochodnię zamocowaną na ścianie i wyprowadziła go z pokoju. Bała się co prawda demona, ale czuła, że bezimienny przybysz poradzi sobie z jego gniewem. A jeśli nie… przynajmniej spróbują. Wiedziała, gdzie mieści się zbrojownia, bo już kiedyś tu była – jej rodzice przyjaźnili się z ludźmi z tego domu.

- Tędy.

Wskazała na zardzewiałe drzwi do piwnicy.

<HaloHalo? ^^>

Od Katharsis – Cd. Darricka

Skrzydlata Groza

Katharsis spojrzała na rycerza powoli i pokręciła przecząco głową. Nie chciała teraz nikogo widzieć. Nie, kiedy serce wciąż opłakiwało Rakanotha.

Cholera! Mówię, jakby już nie żył!

A może powinna tak myśleć? Kochała go, ale to… to nie ma sensu, podobnie jak związek anioła i demona.

Tyle że to ona była tym demonem.

A on aniołem.

- Katharsis! – Usłyszała krzyk Dantego zza namiotu – Wychodź.

- Zostaw mnie! – Odkrzyknęła, wychodząc i mijając go.

Zignorowała odniesione rany i pewnie podeszła do ogniska, rozpalonego przez rycerzy. Wszyscy śledzili ją wzrokiem, ale nikt nic nie powiedział.

- Wracamy! – Niemal warknął.

- Nigdzie nie idę! – Odwróciła się do niego z impetem. – Możecie wracać do siebie. Nie chce was widzieć. Mam zamiar pojechać do domu.

- Dlaczego…

- Nie twoja sprawa – zmarszczyła brwi – czemu mnie szukacie? Powinieneś trenować najmłodszych.

<Bum!>

Od Charlotte – Cd. Malthaela

Zagadki Przyszłości

Dziewczyna przesunęła dłonią nad ciałem wyroczni i zmarszczyła brwi.  Powtórzyła gest i pokręciła niewidocznie głową.

- Jej tkanki i naczynia są rozerwane. Niemożliwym jest jej uratowanie.

- Czyli musimy znaleźć inne ciało…

- Trup jej nie przyjmie – powiedziała cicho – a chyba nie chcesz nikogo pozbawić życia….

Lotte dalej nie słuchała. Jej świadomość spoczywała w wewnętrznej kieszeni czarnego płaszcza i skupiała się teraz na tym, żeby nie zapomnieć kim jest. I kim są ci ludzie. Chociaż lekarki nie poznawała.

- Nie ma żadnych szans, prawda? – Usłyszała jego zmęczony głos.

Pisnęła głośno, a jej światełko rozlało się po pokoju. Czuła ból, jakby zaświaty zabierały ją do siebie.

Chodź do nas! Usłyszała głos w sobie.

Nie zrobimy ci krzywdy!

Bang Bang Bang – odgłos strzałów.

Głośne bicie serca, które nie wiadomo, gdzie się znajdowało.

<t.t>

Od Katharsis – Cd. Asmistusa

Rodzinne Tajemnice

- Zażyczyć? – Zapytała cicho.

- Tak – pokiwał głową.

- A cena?

- Wszystko okaże się w przyszłości.

- Chcę tego.

- To znaczy?

- Życzę sobie…

- Żeby?

- … Żeby ponownie móc chodzić – niemal się do niego przewróciła.

Już czuła skurcze w nogach, a prawą ruszała niemal siłą woli.

- Proszę – wyszeptała, a po policzkach popłynęły jej łzy – Błagam…

<Czekoladaaaa!>