Powoli wyszłam z pomieszczenia.
-Ależ skąd. Przynajmniej mogłam w ciszy przemyśleć kilka spraw.-szepnęłam do siebie. Możliwe że to usłyszał gdyż spojrzał na mnie zaciekawiony. Lecz zanim zdołał cokolwiek powiedzieć udałam się do swojej kajuty. Będąc już w niej ułożyłam się na łóżku powoli zamykając oczy.
-Ta kłótnia miała miejsce tylko dlatego że byłam zazdrosna. Do pojawienia się Polgary Kapitan swoją uwagę skupiał głównie na mnie. Powiedziałam tyle o nim gdyż nie chciałam dzielić się nim z kimkolwiek..?-zapytałam samą siebie.-Czy ja naprawdę zakochałam się w nim? W Pirackim Kapitanie? Który jest na dodatek wampirem? Powoli zaczynam tracić zmysły..
Nagle usłyszałam pukanie.
Otworzyłam gwałtownie oczy i niemalże spadłam z łóżka.
A-a jeśli ktoś to słyszał!? Moja twarz zalała się szkarłatnym rumieńcem. Ukryłam ją w dłoniach.
-Meg..mogę wejść?-ten głos..na domiar złego to Nessar!
-P-proszę..-powiedziała.
Usłyszałam skrzyp otwieranych drzwi oraz kroki mężczyzny.
-Wszystko gra?-zapytał nieco zmartwiony..?
-T-tak.-odpowiedziałam.
Podszedł bliżej mnie i zabrał moje dłonie.
-Masz gorączkę?
-N-nie.-pokręciłam głową.-Ale..w sumie chciałam się z tobą zobaczyć.
-W jakiej sprawie?
-Chciałam..-przełknęłam ślinę i spuściłam wzrok.-Chciałam cię przeprosić. Za wszystkie problemy które sprawiałam i nadal sprawiam. To nie jest tak że cię nienawidzę. Po prostu powiedziałam to pod wpływem impulsu, to przez to że byłam zła. Ale tak naprawdę lubię cię, uratowałeś mnie. Wiele ci zawdzięczam i nie mogłabym cię znienawidzić.-powiedziałam i odważyłam się spojrzeć mu w oczy.
Bardzo cię lubię Nessarze..
(Nessar? ^^)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz